Als iemand je raakt en je jezelf verliest, zonder dat je het begrijpt. Over hoe één ontmoeting oude pijn kan aanraken. En hoe je via je gevoel en intuïtie weer thuiskomt bij jezelf.
Soms is er een ontmoeting die je hele systeem op z’n kop zet.
Niet omdat het spectaculair is, maar juist omdat het zó diep binnenkomt. Je lichaam slaat aan en je hoofd begrijpt er niets van. Je raakt echt in de war en kunt vragen gaan stellen als: “Waarom voel ik dit zó sterk?”
“Waarom raakt dit me zo diep?”
“Waarom ben ik zo uit balans, terwijl ik diegene nauwelijks ken?”
Als iemand je raakt en je jezelf verliest
Een ontmoeting die alles wakker maakte
Ik leerde hem kennen via een taal-app. Hij was Spaans en ik leerde Spaans. Het begon luchtig, met af en toe wat oefenen, maar al snel voelden we een diepe klik. Een verbinding die we nooit eerder hadden ervaren. Bij elkaar konden we volledig onszelf zijn. Een vriendschap die voelde als thuiskomen, maar dan intenser en verwarrender. We voelden ons verliefd, al hadden we eigenlijk geen woorden voor wat we precies voelden. Gewoon verliefd was het niet.
Tegelijk worstelden we met schuldgevoelens vanwege onze partners, maar het was een draaikolk waar je niet tegenop kunt. Het voelde alsof we elkaar al lang kenden, een verbinding die verder ging dan woorden. Week na week groeide onze band; op een gegeven moment waren we de hele dag door in contact. Steeds even inchecken: “Hoe gaat het? Wat voel je? Waar ben je?”
Oh, en wist je dat zo’n verbinding voor hoogsensitieve mensen nóg intenser voelt? Toevallig zijn we dat allebei. Maar goed, laten we teruggaan naar de kern van mijn verhaal.
Als iemand je raakt en je jezelf verliest
Misschien herken je het: Je ontmoet iemand, en zonder waarschuwing word je geraakt op plekken waarvan je dacht dat ze al geheeld waren. Of waarvan je niet eens wist dat ze bestonden.
Zeker als je gevoelig bent, misschien ben jij ook HSP, dan kunnen intense ontmoetingen je hele systeem laten overstromen.
Je voelt zó veel. Niet alleen de ander, maar ook alles wat in jou nog open ligt.
Je zenuwstelsel raakt overprikkeld. Je hoofd wil controle terwijl je voelt dat na deze ontmoeting je leven niet meer hetzelfde zal zijn.
Hoe herken jij je tweelingziel?
Als oude pijn opspeelt (zonder dat je het ziet aankomen)
Wat ik me pas later in mijn proces realiseerde, was dat die ene ontmoeting een diepe wond in mij aanraakte. Een wond van afwijzing, van niet gezien worden. Van pijn die ik al langere tijd met me meedroeg. Natuurlijk had ik al therapie gedaan, maar dit raakte een stukje dat meer onbewust was. Iets wat dieper in mijn ziel zat en waar woorden alleen niet bij kwamen.
Ik ben in mijn jeugd gepest. Lang en intens. En in therapie had ik al geleerd om bepaalde gevoelens en ervaringen, zoals jezelf klein houden en je ware gevoelens verbergen, een plek te geven. Ik durfde mezelf namelijk te laten zien. Toch raakte deze ontmoeting iets diepers, iets wat ik nog niet eerder kon voelen. Hij raakte oude wonden aan, verborgen in mijn ziel. Door onze breuk, kwam ik in de dark Night of the Soul. (De Dark Night of the Soul is een periode waarin je je diep verloren voelt. Oude pijn komt omhoog en je weet even niet meer wie je bent. Het is verwarrend en zwaar, maar ook een stap naar heling.)
Al wist ik toen nog niet, wat het was. Mijn zenuwstelsel was in paniek. Huilend kreeg ik het gevoel niet goed genoeg te zijn. Het (weer) verlaten en niet gezien worden. Ik snapte niet waarom deze pijn weer omhoog kwam, terwijl ik dacht dat ik het allang had verwerkt. Ik heb een fijn leven, een partner met wie ik al lange tijd samen ben en lieve vrienden.
Als iemand je raakt en je jezelf verliest.
Als iemand je raakt en je jezelf verliest
Soms rennen we iemand achterna. Niet omdat we die persoon nodig hebben, maar omdat we in onszelf nog niet gevonden hebben wat we zoeken.
Wanneer je jezelf verliest in de ander
Ik raakte mezelf kwijt. Ik wilde houvast zoeken bij hem. Bij zijn woorden, zijn aanwezigheid en zijn bevestiging. Ik keek naar buiten, omdat ik de binnenwereld even niet aankon. Maar ergens wist ik: dit gaat niet over hem.
Het ging over wat ík nog niet in mijzelf had hersteld.
Hij raakte mijn onvervulde verlangens. Mijn verlangen naar gezien worden, naar echtheid, naar veiligheid in liefde.
En dat is het bijzondere van zulke diepe verbindingen. Je kunt het een tweelingziel noemen welke andere naam jij eraan wilt geven. Als er pijn komt, door ruzie of een separatie, denkt je vaak dat je achter de ander aan moet blijven gaan. Dat zodra het weer goed is tussen jullie, jij je ook weer gelukkig zult voelen. Maar juist wanneer jullie samen gelukkig lijken te zijn. Of het nu in een relatie is. Of een diepe vriendschap. Dan is dat vaak het moment waarop je stopt. Met de échte innerlijke reis.
Je werkt dan niet aan de onopgeloste stukken in jezelf die nu juist mogen helen. Je durft jezelf niet helemaal te leren kennen op zielsniveau. Want deze ontmoeting heeft een diepere bedoeling gehad: jou wakker maken en laten beseffen wie jij écht bent. Om je eraan te herinneren dat heel worden begint bij jezelf. Heel en gelukkig zijn in wie jij bent, los van iemand anders. En dan begint de echte reis van je leven. De reis naar binnen.
Geleid naar mijn intuïtie en de kaarten
Toen ik tiener was, had ik een eenvoudig tarotdeck. Wat ik ooit eens gekregen had bij een tijdschrift. Elke week trok ik kaarten, meer uit nieuwsgierigheid dan overtuiging. Toch vond ik het opvallend hoe vaak de boodschappen akelig dichtbij mijn waarheid kwamen. Maar er echt iets mee doen deed ik niet. En ergens onderweg op mijn levenspad ben ik het kwijtgeraakt. Waarschijnlijk tijdens een van de vele verhuizingen. Maar het liet iets in me achter. Iets wat later pas echt tot leven zou komen.
Even terug naar het moment dat ik mezelf volledig kwijt was. Nadat hij zich ineens begon af te sluiten en iets in mij in een diepe innerlijke crisis stortte, die ik later herkende als de Dark Night of the Soul. Ik was mezelf kwijt, maar ergens diep vanbinnen voelde ik: dit is niet het einde. Dit is juist het begin van iets groters. In diezelfde periode begon ik ook spiritueel te ontwaken. Juist toen liep ik langs een kleine spirituele winkel. En zonder twijfel wist ik: ik moet hier naar binnen.
Ik was al op zoek naar een mooi Engelen-orakeldeck, al wist ik nog niet welk. Wat ik wél voelde, was dat ik ze nodig had. Waarom precies, kon ik nog niet verklaren, maar iets in mij wist: hier moet ik zijn. Toen ik de winkel binnenstapte, voelde het als thuiskomen.
Als iemand je raakt en je jezelf verliest
Kaartlegging
Vanaf die dag begon ik kaarten te leggen. Deze kaarten gaven woorden en betekenis aan wat ik niet kon uitleggen. Ze bevestigden wat mijn gevoel al wist, maar wat ik niet durfde vertrouwen.
Alsof mijn gidsen zachtjes fluisterden: “Je bent niet gek. Je bent aan het ontwaken.”
Sindsdien trek ik dagelijks kaarten, soms wel enkele keren per dag. Het is mijn manier om met mijn Gidsen te communiceren. Ik leg kaarten niet om te voorspellen of “hij terugkomt”, maar om te begrijpen wat ík nodig heb. Om te weten wat mijn ziel wil zeggen en wat mijn hart nodig heeft om te helen.
Wat er écht gebeurt bij intense connecties
Je mag zo’n connectie een zielsverbinding noemen. Een tweelingziel of soulmate.
Maar je weet ook dat je deze verbinding niet hoeft te vangen in woorden als tweelingziel of soulmate. Omdat je diep in je hart en ziel al voelt, hoe zeldzaam en kostbaar zo’n ontmoeting is. Je hebt iemand ontmoet die jou heeft aangeraakt op een plek die nog niet geheeld is.
Dat voelt als liefde, maar ook als dreiging.
Je lichaam herkent de intensiteit, en denkt: “Dit kan pijn gaan doen.”
En dus komen je oude beschermingsmechanismen naar boven:
- Je vlucht
- Of je klampt je vast
- Of je raakt in paniek als de ander afstand neemt
Maar weet je wat ik heb geleerd? Dit gaat nooit alleen over de ander. Het gaat over de ontmoeting met jezelf. Met alles wat nog mag helen.
Terug naar jezelf (en je kracht)
Ik heb het najagen (het chasen) losgelaten. Niet omdat ik hem niet meer voel.
Niet omdat het niet meer pijn doet. Maar omdat ik heb geleerd: Wat ik zocht in hem, zat altijd al in mij.
Ik ben mezelf aan het herontdekken. Mijn kracht en mijn gevoel. Wat zijn mijn grenzen. Mag ik zachtheid ervaren in deze harde wereld? Hoe accepteer ik mijn HSP in deze? En ja, ik mis hem. Maar ik mis mezelf niet meer. En dat… is misschien wel het mooiste dat deze ontmoeting me gegeven heeft.
Herken jij dit?
Misschien herken jij dit ook.
Misschien heb jij ook iemand ontmoet die je hele systeem wakker schudde.
Die oude wonden aanraakte. Die iets in jou liet zien wat je vergeten was.
Misschien voel jij je ook verward, verdrietig, zoekend. Dan wil ik je dit zeggen:
Je bent niet gek. Je bent aan het helen en je bent niet alleen. 💛
Voel je dat je ondersteuning nodig hebt?
Sinds mijn eigen ontwaken leg ik intuïtief kaarten.
Ik werk met orakel- en engelenkaarten, afgestemd op jouw energie.
Niet om jou snel van een oplossing te voorzien, maar om je te helpen herinneren wie je bent.
Zacht. Helder. Gegrond.
Binnenkort ga ik intuïtieve kaartleggingen aanbieden voor wie voelt:
“Ik heb helderheid nodig. Iemand die even met me meekijkt.” Als je op de hoogte wilt blijven, laat het me weten — ik deel binnenkort meer.
💌 Dank je wel dat je mijn verhaal hebt gelezen. Als het je heeft geraakt, laat gerust iets achter in de reacties. Ik lees ze allemaal, met aandacht.
Lovingly and carefully updated on: 07/10/2025