Dark Night of the Soul: terug naar het licht in je eigen tempo en op jouw pad. Ik denk dat deze blog belangrijk is om te lezen, vooral als je er middenin zit. Het kan je helpen om meer duidelijkheid te krijgen en de intense emoties verzachten die in je rondrazen. In deze blog deel ik wat mij troost en kracht gaf toen ik het het meest nodig had. Precies datgene wat ik zelf had willen horen in mijn donkerste uren.
Het is namelijk zo belangrijk om te weten dat je niet alleen bent. Dat je niet gek bent, en dat er iemand is die jou écht begrijpt. En waarom ik dit deel? Omdat ik zelf uit de Dark Night of the soul ben gekomen, en nu dankbaar terugkijk op deze periode. Omdat ik nu de versie aan het worden van mezelf, die ik altijd al wilde zijn. Zachter, krachtiger en meer verbonden met mezelf dan ooit tevoren.
Weet dat heling niet meteen gebeurt. Het kost tijd, geduld en oefening. Vooral als je niet gewend bent om écht voor jezelf te zorgen en regelmatig terug te keren naar je eigen binnenwereld. Maar geloof me als ik zeg: er is een weg hier doorheen. Je bent niet alleen. Soms moet je het diepste dal raken om het eerste licht weer te kunnen zien. Van hieruit begint de weg omhoog. Langzaam, liefdevol en stap voor stap. En weet: je hoeft het niet alleen te doen.
Dark Night of the Soul: terug naar het licht
Herken de signalen van waar je doorheen gaat
Begrijpen wat je doormaakt, is de eerste stap richting heling.
Accepteer dat je een Dark Night of the Soul ervaart. Dat is al een belangrijke stap op jouw unieke reis. Het is heel belangrijk om eerst het verschil te voelen tussen een Dark Night of the Soul en depressie.
Wat jij nu misschien ervaart, kan voelen als een diepe, donkere reis van binnen. Een Dark Night of the Soul. Het is verwarrend en soms (zeer) pijnlijk. je laat oude stukken van jezelf los begint langzaam te ontdekken wie je echt bent. Het is geen makkelijke weg, maar het is een reis met een bijzondere beloning. Een heling en groei die je ziel diep raakt. Waardoor je het leven als een nieuw, sprankelend licht mag ervaren. Vol magie, liefde en vreugde die je nooit voor mogelijk had gehouden. ✨✨✨
Depressie of Donkere nacht van de ziel?
Maar een depressie is anders. Het voelt als een zwaar zwart gat waarin je vastzit, zonder licht of hoop. Het trekt je leeg en het kan heel moeilijk zijn om er alleen uit te komen. Hulp vragen is geen teken van zwakte, maar juist van kracht en zorg voor jezelf. Ook tijdens een Dark Night of the Soul kan het belangrijk zijn om steun te zoeken. Aarzel nooit om die hulp te vragen, want soms is dat het grootste cadeau dat je jezelf kunt geven. Het allerbelangrijkste is de heling, het terugkeren naar binnen, en te voelen: wat heb jij nu echt nodig? Als je worstelt met depressie, weet dan dat je niet minder bent dan wie dan ook. Het is zwaar, dat klopt. Maar met de juiste hulp kun je eruit komen, stap voor stap, en mag je weer gaan geloven in het licht.
Deze blog gaat over de Dark Night of the Soul. Een andere, diepgaande reis van binnenuit. Een reis waarin je soms het donker moet aanraken om uiteindelijk het licht weer te vinden. Wees hierin zacht voor jezelf. Oordeel niet over wat je voelt. Probeer het niet weg te duwen.
Als je je nu verdwaald, verward of verdrietig voelt, weet dan dat dat er allemaal mag zijn. Door die gevoelens te erkennen, geef je jezelf de ruimte om te helen. Je doet op dit moment belangrijk innerlijk werk, zelfs als het niet altijd zo voelt.
Zorg voor jezelf
Zelfzorg wordt vaak onderschat, maar is zó belangrijk als je middenin een zielscrisis zit.
Het is normaal als je veel moet huilen, boos bent, of gewoon niets anders kunt dan stil liggen.
Maar juist nu is het cruciaal om goed voor jezelf te zorgen. Doe dingen die jou rust geven.
Kleine dingen die je nog steeds een beetje vreugde brengen.
Soms is een zachte afleiding al een helend medicijn.
En luister hierbij goed naar jezelf. Wat heb jij nu nodig? Ga naar buiten, de natuur in. Luister naar het ruisen van de bomen, de vogels om je heen. Hou je van koken? Maak dan je favoriete maaltijd met aandacht en liefde. Doe iets, al is het klein, dat jou op dit moment net iets beter laat voelen. Voor mij was dat in die tijd niet vanzelfsprekend. Ik wist vaak niet eens meer waar ik blij van werd. Maar dansen, zingen en de stilte van de natuur brachten me weer even bij mezelf.
Dark Night of the Soul: terug naar het licht
Zoek steun en hulp
Steun is zó belangrijk. Veel meer dan je misschien nu beseft. Je hebt iemand nodig die je écht ziet. Iemand die luistert zonder te oordelen. Iemand die geen mening opdringt of jouw gevoelens niet kleiner maakt dan ze zijn.
In die periode was er maar één iemand die écht mijn verhaal kende. Wat ik doormaakte ging diep. Het was de donkere nacht van de ziel. En daarbij ook mijn spiritueel ontwaken dat in gang werd gezet nadat ik iemand ontmoette die alles in mij raakte. iets later las ik over een tweelingziel. Toen wist ik nog niet wat dat betekende, en eerlijk gezegd maakt het label me niet zoveel uit. Wat telt, is dat deze ontmoeting het begin was van alles wat in mij loskwam. Het duister én het licht.
Ik vond het lastig om mijn verhaal te delen met mensen. Omdat ik bang was dat niemand het zou begrijpen. Stel je voor dat ik zou beginnen over een tweelingziel of een andere zielsconnectie? De Dark Night of the Soul? Vorige levens en spiritueel ontwaken?
Dark night of the soul
Ik hoorde de reacties al in m’n hoofd:
“Je hebt gewoon liefdesverdriet. Morgen voel je je beter. verwen jezelf maar wat wat ijs of chocolade.”
“Mijn man is ook niet m’n soulmate, maar we zijn nog steeds gelukkig hoor.”
“Ontwaken? Slapen doe je ‘s nachts. Blijf maar met beide benen op de grond.”
“Misschien moet je gewoon wat meer ontspannen en minder piekeren.”“J
Daar was ik niet klaar voor. (Wie wel eigenlijk) 😉 Dus deelde ik mijn verhaal met maar één persoon, mijn moeder. Zij is spiritueel, en ik wist: zij begrijpt het. Niemand verdient het om zich zo verloren te voelen en geen richting te weten. Dus als jij voelt dat je nergens terecht kunt, voel je dan vrij om hieronder een reactie achter te laten op mijn blog. Zo kun je je verhaal delen en misschien anderen inspireren of helpen met jouw verhaal. En ik kan je dan ook persoonlijk antwoorden, als je dat wilt.
In dat diepe niets begint het langzaam weer te leven. Als alles in je stil valt, kan dat beangstigend zijn. Alsof je niet weet waarheen je beweegt… tot je ineens weer herinnert wat je vergeten was: jezelf. Zachtjes, en vanuit wie je werkelijk bent, begin je te bewegen naar het licht.
Dark Night of the Soul: zachte weg terug naar het licht
Verbinding is essentieel
Vaak voelde ik me alleen op dit pad. Dat is waarom ik mijn blog begon, omdat niemand dit proces in z’n eentje zou moeten doorlopen. Zoveel mensen schreeuwen het uit vanbinnen, zonder te weten welke kant ze op moeten. Hun hoofd zegt één ding, hun hart iets totaal anders.
Daarom vind ik verbinding zo belangrijk. Daarom doet jouw verhaal ertoe.
Door het te delen, op een veilige plek, kun je misschien het licht zijn dat een ander nodig heeft. En misschien ziet steun er voor jou anders uit. Misschien betekent het praten met een therapeut of juist praten met een goede vriend. Wat jouw weg ook is, houd het niet allemaal binnen.
Je verdient het om gehoord te worden.
Verbinding begint in jezelf, door echt contact te maken met wie jij diep van binnen bent. Verbinding met je innerlijke stem, je hogere zelf, Universum of God voelt. Zodra je die verbinding leert voelen en versterken, ontstaat er vanzelf ruimte om ook met anderen te verbinden die bij jou passen.
Zelfreflectie, durf in de schaduw van je spiegel te kijken
Tijdens mijn Dark Night of the Soul kwam ik mijn schaduwstukken tegen. Stukken van mezelf waar ik lang niet naar durfde te kijken. Oude angsten, pijn en patronen die zich diep hadden verstopt. Het was soms zwaar en confronterend. Juist daardoor leerde ik mezelf beter kennen en kon ik langzaam helen en groeien. Het is echt nodig om die schaduwstukken aan te kijken tijdens deze Dark Night of the Soul. Je leert jezelf hierdoor beter kennen.
Je ontdekt wat je nodig hebt, om weer heel te worden. Om je eigen licht te vinden en weer te kunnen omarmen Dit kun je doen door je eigen gedachten en gevoelens de ruimte te geven. Laat ze er zijn, zonder oordeel. Gevoelens zijn er omdat ze gevoeld willen worden. Laat ze daarom gezien en gevoeld worden. Dat hoeft niet in één keer en grootst. Vooral niet als je gevoelens heel intens zijn.
Je mag klein beginnen. Voor mij was wandelen in de natuur helend. In die stilte, tussen de bomen, kwamen mijn gevoelens één voor één naar boven. Het gevoel van verlaten zijn, het gevoel niet waard te zijn. Oude wonden die ik dacht al verwerkt te hebben, kwamen weer op. Ik mocht ze aankijken, de pijn voelen, huilen en de ruimte geven. Het was een proces van opruimen, van lagen die geen nut meer hadden. In de natuur voelde ik me veilig. Daar begon ik ook te bidden, alsof ik mijn pijn kon delen met iets groters dan mezelf.
Schaduwwerk
Mijn pijn was intens, omdat ik HSP ben en door mijn tweelingziel werd verlaten. Ik wist niet meer wie ik was, behalve dat ik de hele dag huilde. Maar in de natuur, tussen de bomen en de stilte, kwam alles los. Ik doorvoelde de gevoelens, maar tegelijkertijd zocht ik momenten om te lachen. Thuis danste ik, met de gordijnen dicht, als een manier om mijn verdriet los te laten. Dansen was mijn veilige haven, een kleine vorm van geluk, zelfs in de duisternis.
Het bijhouden van een dagboek kan een liefdevolle en veilige manier zijn om te reflecteren.
Jij en het papier, zonder druk. Gewoon schrijven wat er in je opkomt. En dan is er nog meditatie.
Een manier om rust te vinden in de chaos.
Om aanwezig te zijn bij wat er in je leeft, zonder erin mee te gaan.
Kijk naar je gedachten zoals je naar wolken kijkt, die langzaam voorbijdrijven. Voelt die stilte te groot? Dan kunnen geleide meditaties steun geven. In het begin deed ik veel begeleide meditaties. Ze hielpen me om de rust in mezelf te bewaren.
Beweeg bewust
Wat mij echt goed hielp, was bewegen.
Ik begon dagelijks naar de sportschool te gaan. Het werd een soort veilige haven voor me.
Na het sporten, in de avond, begon ik met tai chi. De rustige bewegingen gaven mijn hoofd iets om zich op te richten, zodat het stil kon worden.
Wanneer je hoofd vol is en je hart pijn doet, wanneer je gedachten maar blijven malen…
- Zal die ander ooit nog contact opnemen?
- Waarom voelt dit zo verwarrend?
- Het is alsof ik verdwijn, en niemand die het ziet.
- Ik hoor mensen praten over licht, maar alles wat ik voel is leegte!
Dan is het tijd om uit je hoofd te stappen, en terug in je lichaam te komen. Sport of een andere manier van bewegen is daarom echt perfect. Het maakt hierbij niet uit welke sport je doet. Zachte en bewuste beweging kan daarbij helpen. Denk aan yoga, tai chi of qigong. Rustige oefeningen die spanning loslaten, je hoofd helderder maken, en je weer laten voelen dat je hier bent.
Misschien wil je ziel liever wandelen, dansen, fietsen. Luister naar alles wat je hart een beetje lichter maakt. Het gaat niet om perfectie. Het gaat om aanwezig zijn. Aanwezig in je lichaam.
Het aanwezig bij je gevoel, zonder erdoor overspoeld te raken. En dat is iets dat je mag leren. Liefdevol thuiskomen bij jezelf. Adem voor adem.
Je bent niet alleen
Weet alsjeblieft: Dit is een fase, geen straf. Het is een overgang.
Dit proces is er een van loslaten van wie je was, om ruimte te maken voor wie je werkelijk bent. Neem het moment voor moment. Stap voor stap. Er is niets mis met je. Je bent aan het ontwaken.
Blijf doorgaan. Je bent geliefd. Je wordt gedragen. Het licht keert terug. Stiller dan je denkt, maar krachtiger dan ooit tevoren. ✨✨✨
Lovingly and carefully updated on: 10/10/2025
