Ik ben niet te gevoelig, jij bent te luid: HSP en Emoties

Ik ben niet te gevoelig, jij bent te luid: HSP en Emoties.

Ik dacht altijd dat er iets mis met me was. Echt waar. Ik was dat kind dat stil werd wanneer dingen te luid werden. Die liever met één vriendje speelde dan met vijf. Die tranen in haar ogen kreeg wanneer iemand anders pijn had. Zelfs als ze zeiden: “Het gaat wel.”

Ik voelde dingen aan. Heftig en diep. Soms een beetje te veel. Of in ieder geval, dat dacht ik toen. Kinderen lachten vaak om me. Soms stilletjes, maar meestal hardop. “Jij bent zo gevoelig.”
“Wat een drama bij jou.”
“Waarom ben je zo… raar?” en “Je moet sterker worden, anders ga je het later in het leven niet redden.”

Ik ben niet te gevoelig, jij bent te luid: HSP en Emoties

Dus probeerde ik het. Probeerde ik mezelf harder te maken. Minder te voelen. Als andere mensen het konden, waarom kon ik het dan niet? Maar het werkte niet. Helemaal niet. Want wat doe je wanneer je geboren bent met een open hart en een zenuwstelsel dat alles oppikt?

Ongeveer twintig jaar geleden stuitte ik op het woord: HSP – Hoog Sensitief Persoon.
En opeens begon alles in elkaar te vallen. Ik was niet raar. Ik ervaarde de wereld gewoon op mijn eigen manier. Niet zwakker. Niet “te veel.” Gewoon: gevoeliger.

Geluiden

Dat betekent dat harde geluiden me sneller uit balans brengen.
Dat ik op een drukke dag, wandelend door een drukke winkelstraat, me overweldigd kan voelen.
Stemmen, geuren, kleuren, alles komt tegelijk binnen. Het lijkt wel of mijn brein geen filter heeft.
Het betekent dat ik de energie in een ruimte kan voelen voordat iemand ook maar iets zegt.

Maar het betekent ook dat ik diep geraakt kan worden door schoonheid. Door een lied, iemands glimlach. Door een vriendelijk gesprek. Het betekent dat ik liefde voel, tot in mijn tenen.
En dat ik echt luister, omdat ik niet alleen hoor wat je zegt, maar ook hoor wat je niet zegt.

Ik ben niet te gevoelig, jij bent te luid: HSP en Emoties

Gevoeligheid is geen zwakte, maar de gave om de wereld dieper te ervaren – zelfs als het soms teveel is, is het juist die diepte die ons maakt wie we zijn

Gevoeligheid is geen zwakte, maar een stille kracht

Ja, ik ben hoogsensitief.
En ja, ik werd veel gepest toen ik jonger was, omdat ik stil was, of omdat ik me verdrietig voelde om iets “kleins.”
Maar weet je wat? Ik zou het niet meer willen veranderen.

Want deze “veel te” gevoeligheid maakt mij tot wie ik ben.
Hierdoor ervaar ik de wereld op een unieke manier. Misschien intenser, maar ook zachter. Meer liefdevol. Dieper. En zulk moois verpakt in een gevoel dat mijn kracht is.”

Ik ben niet te gevoelig.

Dus als jij jezelf hierin herkent…
Als je ooit hebt gedacht: “Waarom raakt alles me zo diep?”
Als je sneller huilt, sneller overprikkeld bent, maar ook diep geraakt wordt door schoonheid en waarheid…
Dan wil ik dat je dit weet: Je bent niet te gevoelig.
Je bent precies goed.

De wereld heeft mensen zoals jij nodig. Zoals wij. Mensen die durven te voelen.
Die zacht blijven in een wereld die soms hard kan zijn. Dus blijf voelen. Blijf zacht.
Want dat is geen zwakte, het is een kracht die de wereld een stukje mooier maakt.

Voor de empaths, de diepe voelers en de zachte zielen:

Wij zijn gevoelig, niet fragiel.
Wij voelen diep, maar dat maakt ons niet zwak.
Je hoeft jezelf niet te veranderen voor iemand. Je hoeft alleen maar thuis te komen bij de persoon die je altijd al bent geweest. Dus als je ooit het gevoel hebt gehad dat je “te veel” was,
te gevoelig, te stil, te intens. Weet dan dit:
Jij hebt gewoon een fijn afgestemd hart in een wereld die soms te luid spreekt.

Blijf voelen. Blijf zacht.